Geisha 09. Midoriko

Haar rug is wit beschilderd – het traditionele teken van verfijning en toewijding. Maar het meest sensuele deel, volgens de Japanse esthetiek, is juist het onbeschilderde: de onbedekte huid bij de nek en ruggengraat. Die subtiele opening, omlijst door het wit, accentueert haar elegantie en verlengt optisch de nek.

We kijken met westerse ogen: haar rode kimono vervloeit met het groen van het omringende bos, alsof ze langzaam oplost in de natuur die haar overneemt. Of ontworstelt ze zich er juist aan, om zich over te geven aan haar geisha-zijn?

Japanners zien eerder een verbeelding van shizen: natuur zoals die is. Shizen weerspiegelt geen dualisme tussen natuur en cultuur, maar beschouwt beide als één vloeiend geheel. Voor Japanners verbeeldt de beschilderde Midoriko – Kind van het Groen – die eenheid: ze vertegenwoordigt haar cultuur, haar lichaam draagt de natuur, en beiden zijn in harmonie.

Daarom staat er rechtsbovenin in kanji geschreven: Jibunka wa karada desu. Vrij vertaald: mijn eigen cultuur is het lichaam.