Kat 02. Shoga

Zijn naam is Shoga — dat betekent gember. Aards, zacht, verwarmend. Hij zit in het licht dat door het raam naar binnen valt. Zijn vacht gloeit rood, zijn cape valt losjes om hem heen. Verder is de kamer leeg: een gladde vloer, lege muren, geen meubels, geen geluid.

Buiten gebeurt wellicht van alles, maar hierbinnen lijkt alles vertraagd. Toch voelt het niet kaal. Integendeel — de leegte geeft Shoga een vanzelfsprekende omlijsting.

Dat is ma: de kunst van ruimte laten. Niet als een gemis, maar als iets waardevols op zich. Zoals de rust tussen twee noten muziek, of het wit rondom een penseelstreek. Het is wat ervoor zorgt dat de dingen kunnen ademen.

Shoga zit daar gewoon, maar het gaat niet alleen om hem. Het gaat om alles eromheen, en hoe het samenvalt in een stille balans.